ORIENTACIÓN LEIRADO: AS MENTIRAS NA INFANCIA

lunes, 4 de enero de 2021

AS MENTIRAS NA INFANCIA

A mentira é unha conduta que preocupa aos pais. Algúns especialistas marcan a idade dos sete anos como o inicio da etapa das mentiras infantís (mentir de forma consciente e distinguindo o que é certo do que non o é).

Pero, por que menten os/as nenos/as?

Algunhas das razóns polas que menten os/as cativos/as poden ser:

Para chamar a atención: O/A neno/a minte porque sente desatendido e así descobre que lle prestamos atención (inventar unha doenza, falsear sobre un problema...)
Por medo ao castigo: O temor o castigo é un dos principais motivos da mentira infantil. Si con anterioridade dixo a verdade e foi castigado pode dicir mentiras para evitar o castigo.
Por frustración: A mentira é unha forma de compensar o que lles falta en realidade (o/a neno/a que conta que ten moitos xoguetes cando en realidade ten poucos...).
Por un exceso de esixencia: O/A neno/a minte para non defraudar aos seus pais, amigos...
Por imitación “se me chaman por teléfono, di que non estou”.

Para previr as mentiras na infancia o/a menor necesita un ambiente tranquilo e relaxado que premie a comunicación:

O/A neno/a necesita coñecer que mentir é negativo e as consecuencias que a mentira pode provocar.
Os castigos non deben ser severos, deben ser ben medidos e adecuados a cada falta.
Reforzar a confianza e autoestima do/a neno/a para evitar que busque a aprobación dos demais.
Non mentir diante do/a neno/a nin facer promesas que non podemos cumprir. Ante preguntas difíciles podemos responder mellor con “non o sei” ou “déixame que o pense”
Darlle a oportunidade de ser sincero/a (aínda que isto implique un castigo) reforzando a importancia de dicir a verdade.

Principio del formulario

Que facer ante as mentiras?

Crear un clima de confianza para que poida contar todo con tranquilidade e sen medo.
Felicitarlle e prestarlle atención cando nos diga a verdade e cando estea mentido facerlle saber que minte e alonxarse sen molestarse. Non ignorar a mentira.
Buscar un ratiño todos os días para falar co/coa neno/a e adicar o mesmo tempo a cada un dos fillos sen marcar diferenzas no afecto que se lles da.
Explicar claramente o que esperamos en canto ao cumprimento das normas e os beneficios que conleva.
Gardar proporcionalidade entre a conduta e as súas consecuencias. Non castigar excesivamente unha conduta errónea nin premiar sobremanera unha positiva.
Debemos explicarlle os beneficios da verdade, honradez e confianza. Todos nos equivocamos e os erros poden repararse se os afrontamos. É máis valioso dicir a verdade que evitar o castigo.
Cando o/a neno/a fai algo inadecuado explicarlle que se non di a verdade ademais de reparar o dano terá un castigo adicional. Evitemos sermonear, só debemos explicarlle que entendemos as súas razóns para evitar ser castigado, pero é imprescindible a honestidade.
Non reaccionar de forma desproporcionada ante a mentira (explosións esaxeradas, castigos, ameazas, humillacións...). Isto non evita que o/a neno/a minta; ao contrario, levarano a tentar mentir mellor.
Non castigar sempre a mentira. Coñecer as súas razóns para mentir para poder actuar. Atendamos o que quere dicir coas súas mentiras e comprender por que o fai.
Dar exemplo e evitar frases tan comúns como “se me chaman por teléfono, di que non estou”. Ser honestos e non involucrar aos nenos nas nosas mentiras.