COMO PODEMOS AXUDAR A UN NENO OU NENA TÍMIDO/A? PAUTAS PARA AS FAMILIAS

 

A timidez é un trazo característico da personalidade ou de certas etapas da vida caracterizada polo falta de aprehensión, confort ou incomodidade ante determinadas situacións sociais e débese a un conxunto de factores hereditarios ou da contorna.

As persoas tímidas prefiren estar soas ou relacionarse con poucos antes que facelo en gran grupo, cústalles tomar a iniciativa nas relacións sociais, cústalles expresar a súa opinión ou preferencias en presencia doutras persoas e precisan ambientes seguros para relacionarse. Esta timidez pode ir acompañada dunha baixa autoestima.

Certo grao de timidez pode ser beneficioso porque nos fai máis prudentes, cautos e reflexivos, pero cando a timidez é un problema?

A timidez é un problema cando nos impide funcionar con normalidade na nosa vida cotiá:

• A timidez impide establecer vínculos con persoas diferentes á nosa familia.
• A timidez produce temor, medo ou ansiedade provocandomalestar ou sufrimento importante.
• A timidez provoca falta de condutas interactivas impedindo realizar actividades habituais como participar na clase, iniciar conversas, xogar cos outros, comprar, pedir axuda, acudir ou celebrar eventos (aniversarios, festas...).
• Baixa autoestima impedindo defender os nosos dereitos e/ou presenza de síntomas psicosomáticos (dor de barriga, dor de cabeza...).

CONMEMORACIÓN DO DÍA INTERNACIONAL DAS PERSOAS CON DISCAPACIDADE

Co motivo da conmemoración do día Internacional das persoas con discapacidade,  dentro do Proxecto Documental Integrado anual do centro "A volta ao mundo en 160 días. Coñecer para comprender", o alumnado do centro viaxou por distintas rutas para coñecer persoas diferentes que teñen moito que ensinar e compartir connosco.

APRENDAMOS DAS E COAS DIFERENZAS!

REAL DECRETO 984/2021, do 16 de novembro

Hoxe publicouse o Real Decreto 984/2021, polo que se regulan a avaliación e a promoción na Educación Primaria, así como a avaliación, a promoción e a titulación na Educación Secundaria Obrigatoria, o Bacharelato e a Formación Profesional.

Deixamos o texto publicado:

RECUNCHOS DE ENRIQUECEMENTO CURRICULAR NA AULA

 

Os recunchos de enriquecemento curricular na aula non son só unha medida ordinaria para atender as necesidades específicas de apoio educativo derivadas de altas capacidades intelectuais senón tamén un recurso educativo que favorece a todo o alumnado.

Son espazos con actividades altamente  motivadoras que dotan ás aprendizaxes dun grao maior de profundidade, extensión e interdisciplinariedade.

Os recunchos de enriquecemento curricular deben dispor de materiais e recursos variados que permitan ao alumnado traballar de forma autónoma e creativa. Estes espazos deben aumentar o nivel de motivación do alumnado, deben potenciar o traballo de procura e investigación, deben desenvolver a competencia de aprender a aprender, deben fomentar a creatividade e imaxinación, deben posibilitar unha gran variedade de actividades dentro da aula e sobre todo deben responder ás necesidades do alumnado.

Os recunchos de enriquecemento poden ser recunchos de enriquecemento curricular vertical ou horizontal. Mentres que nos recunchos de enriquecemento curricular vertical incrementamos a cantidade de contidos a aprender, nos recunchos de enriquecemento curricular horizontal o aumento cuantitativo de contidos queda nun segundo plano e prevalece a realización de conexións entre o que se aprende.

Exemplos de actividades de recunchos de enriquecemento curricular vertical serían as actividades para ampliar coñecementos sobre un tema determinado (informacións, noticias, curiosidades...) e exemplos de actividades de recunchos de enriquecemento curricular horizontal serían as actividades interdisciplinarias (traballo por proxectos onde non se aumentan contidos senón que prevalece a conexión dos contidos ordinarios do mesmo nivel).

ORDE DO 8 DE SETEMBRO DE 2021

Hoxe publicouse no Diario Oficial de Galicia a ORDE do 8 de setembro de 2021 pola que se desenvolve o Decreto 229/2011, do 7 de decembro, polo que se regula a atención á diversidade do alumnado dos centros docentes da Comunidade Autónoma de Galicia en que se imparten as ensinanzas establecidas na Lei orgánica 2/2006, do 3 de maio, de educación.

Corrección de erros da Orde.

GUÍA DE ACTIVIDADES PARA A VOLTA Á AULA DO ALUMNADO HOSPITALIZADO

A Xunta de Galicia publica A Guía de actividades para a volta á aula do alumnado hospitalizado coa finalidade de axudar neste proceso ao círculo de persoas que rodean ao alumno durante a súa recuperación (familias, docentes, persoal sanitario e auxiliar) tendo en conta as  necesidades detectadas por persoas que xa viviron esta experiencia e facilitar a recuperación e reintegración do alumnado afectado por unha longa hospitalización na súa contorna académica habitual, minimizando as consecuencias emocionais, psicolóxicas e educativas.

PROTANOPIA: ORIENTACIÓNS PARA O PROFESORADO

 Que é a PROTANOPIA?

“A protanopia é a carencia de sensibilidade á cor vermella, unha disfunción visual relacionada coa percepción da cor. Denomínase tamén dicromacia vermella. Consiste na ausencia de actividade funcional dos protoconos, que son sensibles á porción vermella do espectro visible. Por tanto, os individuos que sofren protanopia padecen unha perda clara de sensibilidade á luminosidade do extremo vermello do espectro cromático.” (WIKIPEDIA).

              Espectro que visualiza una persoa con protanopia.

 Algunhas das características da PROTANOPIA:

• Confusión do negro con moitas tonalidades de vermello.
• Confusión do marrón escuro con verde escuro, laranxa escuro e vermello escuro.
• Confusión de algúns azuis con algúns vermellos, púrpuras e rosas escuros.
• Confusión de verdes medios con laranxas.

Orientacións ao profesorado: 

Apórtanse:

    FORMAS DE AXUDAR A UN/UNHA ESTUDANTE CON ALTERACIÓN NA VISIÓN DE CORES

• Utilizar un forte contraste tanto no encerado (negro sobre branco ou branco no encerado convencional) coma nas pantallas das computadoras.
• Evitar usar o vermello, verde, laranxa ou pastel e, no caso de usar cores, subliñar as palabras que se desexa salientar.
•  Facer fotocopias cun alto contraste entre branco e negro e non en papel de cor.
• Escribir os nomes das cores se son relevantes (sol ou xofre: amarelo; ra ou clorofila: verde...).
• Asegurarse de que os materiais con cores estean debidamente etiquetados.
• Asignar a un compañeiro/a de clase para que axude ao/á estudante cando se estea usando diagramas ou imaxes de cores ou/e experimentos científicos.

BIBLIOGRAFÍA:

https://es.wikipedia.org/wiki/Protanopia.

INICIO DA ESCOLARIDADE

Comezamos a escola o 9 de setembro pero antes queríamos deixar unhas pautas sobre hábitos para pais e nais de nenos e nenas que inician a escolarización este curso, unhas pautas do Departamento de Orientación e o equipo de mestras de Educación Infantil que faciliten o inicio da escolaridade e o díptico de benvida da escola ADAPTADO AO PROTOCOLO DE ADAPTACIÓN AO CONTEXTO DA COVID 19 NOS CENTROS DE ENSINO NON UNIVERSITARIO DE GALICIA PARA O CURSO 2021-2022 que contén as principais normas do centro e o calendario do período de adaptación.

 

ABERTO O PRAZO DE PRESENTACIÓN DE SOLICITUDES DE BECAS E AXUDAS PARA O ALUMNADO CON NECESIDADE ESPECÍFICA DE APOIO EDUCATIVO

Está aberto o prazo de presentación de solicitudes de becas e axudas para o alumnado con necesidade específica de apoio educativo convocadas polo Ministerio de Educación e Formación Profesional: dende o 3 de agosto de 2021 ata o 30 de setembro de 2021

Podedes atopar toda a información desta convocatoria en: 

• PORTAL DE BECAS DE EDUCACIÓN
• CONVOCATORIA DE AXUDAS
• ACCESO AO SERVIZO ONLINE

TRANSICIÓN AO IES: PAUTAS PARA O ALUMNADO E AS FAMILIAS

Deixamos ao alumnado e ás familias de 6º curso de educación primaria unha guía para facilitar o acceso ao IES. Cambiamos de etapa e de centro e queremos acompañar unha vez máis aos nosos pequenos e pequenas neste momento de cambios, de asunción de novas responsabilidades, de moitos nervios...

Aínda que un curso máis, debido á situación provocada pola COVID 19, a visita ao noso IES non foi posible, queremos estar convosco neste momento deixándovos esta guía e un vídeo de acollida elaborado polo alumnado do IES de Salvaterra.

Moita sorte para os nosos cativos e cativas nesta nova etapa!!

COMO FOMENTAR A AUTOESTIMA DOS NOSOS FILLOS E FILLAS?

 

A autoestima é a avaliación subxectiva que unha persoa fai sobre si mesma e que lle facilita a adaptación, a felicidade, a autonomía e a aprendizaxe. A autoestima xoga un papel importante nas nosas decisións e na nosa vida porque determina as nosas probabilidades de éxito.

A autoestima fórmase a partir dos 5-6 anos a partir das relacións que establecemos coa nosa contorna, exprésase a través das emocións e sentimentos e depende en boa medida da nosa  autoimaxe e a nosa percepción de  autoeficacia.

Pero, como fomentar a autoestima dos nosos fillos e fillas?

Algunhas pautas que nos poden axudar para que os nosos fillos e fillas desenvolvan unha autoestima adecuada son:

• Dar responsabilidades aos nosos fillos e fillas.
• Ser un modelo para seguir para os nosos fillos e fillas coidando a nosa propia autoestima, hábitos e valores.
• Poñer límites e normas claras, coherentes e razoables.
• Facerlles sentir queridos e aceptados usando palabras amables con eles, mostrándolles afecto, sorríndolles... e demostrando o noso amor incondicional. Non teñen que portarse ben ou cumprir certos logros para gañarse o noso amor. Pasar tempo de calidade con eles e elas.
• Destacar os seus puntos fortes animándoos a facer aquilo que se lle dá ben e identificando os seus puntos débiles para traballalos.
• Censurar o erro, non a persoa. Axuizamos a conduta inapropiada e non emitimos xuízos de valor sobre o noso fillo ou filla.
• Animalos/as a alcanzar o éxito e ensinarlles a aceptar o fracaso. Valoramos o esforzo, non o resultado. Deixar que o noso fillo ou filla cometa erros porque lles permite aprender e experimentar novos retos.
• Ensinarlles novas habilidades a través de novas actividades aínda que sexan moi simples.
• Darlles a oportunidade de elixir aínda que sexa en cousas pouco importantes (xoguetes, roupa…) porque aprenden a tomar decisións de forma responsable e asumir riscos.
• Non resolver os seus problemas, mostrando confianza nas súas capacidades e dándolle as ferramentas que necesite para facelo por si mesmo/a, aínda que sexa coa nosa axuda.
• Incentivar que os nosos fillos e fillas asuman certos riscos poñendo a proba as súas habilidades e capacidades para coñecer os seus límites e mellorar as súas aptitudes.
• Ensinarlles a coidarse de si mesmos e dos outros.
• Animarlles a que realicen novas actividades, deportes ou aprendizaxes cando queiran pero explicándolles os seus riscos e consecuencias (horas de práctica, disciplina…).
• Animalos e reforzalos pero evitando esaxerar os seus logros e aptitudes para permitirlles ter un  autoconcepto equilibrado e realista sen someterlle a unha presión excesiva.
• Detectar e corrixir as súas crenzas  limitantes, ensinándolles a quererse tal e como son.

https://www.psicologia-online.com/actividades-para-fortalecer-la-autoestima-en-ninos-4015.html, https://psicologiaymente.com/desarrollo/estrategias-mejorar-autoestima-hijo, https://www.familiaysalud.es/vivimos-sanos/salud-emocional/en-el-nino-mayor-y-adolescente/porque-yo-lo-valgo-autoestima-en-la

REGULACIÓN E AUTONOMÍA EMOCINAL

 

Que podemos facer cando temos un problema e sentímonos enfadados, tristes... Algunhas ideas que resultan moi útiles para sentirse mellor son as seguintes:

• Tómate un descanso: Apártate do problema para que poidas calmarte e pensar con maior claridade: imos á habitación, xogamos, lemos un libro, estamos coa nosa mascota, bebemos auga, facemos un debuxo...
• Busca pensamentos fríos: Dicímonos cousas para sentirnos mellor: Enfadarme non me vai axudar, non merece a pena enfadarse por calquera cousa, podo facer fronte a isto...
• Librámonos do enfado de forma segura con dous métodos:

o   Métodos activos: Exercitamos os nosos músculos de xeito divertido durante 10-15 minutos e sentímonos mellor: subir e baixar escaleiras, dar un paseo en bicicleta, correr...

o   Métodos para calmarse mentres respiramos (inspiramos polo nariz contando ata 3 e espiramos polo nariz contando ata 4):

§  Estirámonos: Poñendo as mans nos ombreiros e xirando o tronco a dereita e esquerda mestras respiramos, subindo e baixando as mans unidas por detrás das costas, xirando a cabeza a ambos lados...

§  Apertar: Por exemplo unha almofada mentres facemos exercicios de respiración.

§  Dar golpeciños: por exemplo sobre os ombreiros cos brazos formando un X sobre o peito mentres contamos os golpeciños.

•       Resolvemos e ocupámonos do problema: plantarlle cara e facer algo para que mellore a situación.

o   Falar con calma e claridade: dicimos en voz alta cal é o problema. Pensamos no que queremos.

o   Somos flexibles, somos capaces de aceptar que algo sexa un pouco distinto do que queríamos chegando a acordos: todo o mundo consigue parte do que quere ou algo que se lle pareza, pero non exactamente o que quería. Todos cedemos en algo e todo o mundo consegue algo.

•       Nalgunhas situacións seguimos adiante: non pensamos ou damos voltas a un problema aínda que non se resolvese se este non é moi importante. Pasamos a outra cousa. Non perdemos o noso tempo nin a nosa enerxía en loitar contra algo que en realidade non é tan importante.

Que puedo hacer cuando ESTALLO por cualquier cosa de DawnHuebner e ilustrado por Bonnei Matthews.

"CORDAS"

Dende o noso blog, hoxe, queremos amosar a nosa tristura pola morte de Nicolás, Nico, o fillo de Pedro Solís, director e guionista gañador en 2014 dun Goya na categoría de “Mellor curtametraxe de animación español” pola súa curtametraxe de animación “Cordas” baseada na relación entre Nicolás e a súa irmá María.

“Cordas” narra a historia de amizade entre María e o seu novo compañeiro de clase, Nico, un neno con parálise cerebral, co que comparte xogos usando a súa imaxinación e enxeño.

2 de ABRIL: DÍA MUNDIAL DE CONCIENCIACIÓN SOBRE O AUTISMO

 O 2 de abril celébrase o Día Mundial de Concienciación sobre o Autismo, data decretada polas Nacións Unidas coa finalidade de mellorar a calidade de vida tanto da poboación infantil como dos adultos que sofren este trastorno e brindarlles unha mellor calidade de vida.

O autismo é un trastorno neurobiolóxico do desenvolvemento, que se manifesta durante os primeiros anos de vida e que se caracteriza por ser unha condición que afecta a interacción co mundo exterior, ao contacto coas persoas da contorna e problemas de comunicación verbal..

Para conmemorar este día dende o Departamento de Orientación compartimos estes vídeos:

Float é unha nova curta animada de Pixar e dirixida por Bobby Rubio, que fala da súa relación co seu fillo que ten autismo.

Curtametraxe de animación producida pola Fundación Orange e realizada polo debuxante Miguel Gallardo, pai dunha filla con autismo, para facilitar o coñecemento desta síndrome pola sociedade.

Vídeo sobre Benjamin Rosloff, novo cineasta, que visitou a Sede das Nacións Unidas en Nova York  e realizou unha entrevista ao entón Secretario Xeral, Ban Ki- moon en 2016,    O autismo non lle impide a Benjamin perseguir o seu soño de facer películas nin de participar de forma plena e efectiva na sociedade.

21 DE MARZO, DÍA INTERNACIONAL DA SÍNDROME DE DOWN

 O 21 de marzo conmemórase o Día Internacional da Síndrome de Down,  data designada pola Organización das Nacións Unidas en decembro de 2011.

A razón de que se conmemore o 21 de marzo radica en que se trata do día 21 do mes número tres representando a trisomía do cromosoma 21 (21/03), causa da síndrome de Down.

O cualificativo “Down” foi designado por primeira vez en 1866 polo doutor británico John Langdon Haydon Down, pioneiro en identificar e describir as características clínicas que tiñan en común as persoas con síndrome de Down.

Nós para conmemorar este día, deixamos o libro “Xela celebra o seu aniversario” creado por Pepe Carreiro, protagonizado polos personaxes de Os Bolechas e editado pola Federación Down Galicia para fomentar a inclusión e a importancia de vivir nunha sociedade diversa e non excluínte.

CAIXA DA CALMA: PARA QUE? NORMAS DE USO

 Para que?

Para reducir os niveis de tensión e ansiedade a través do uso de elementos  reguladores da conduta para persoas con alteracións sensoriais e/ou de conduta: masaxeadores, reloxos de area, botellas de calma, bolsas sensoriais, peluches ou obxectos de apego, axóuxeres,  mandalas, pelotas  antiestrés… elementos eficaces escollidos conxuntamente co alumno/a en función das súas necesidades e gustos pero á vez elementos manexables, seguros e accesibles.

O alumnado pode recorrer á caixa para relaxarse ou volver á calma despois de situacións que lle produzan frustración, enfado, rabia… pero sobre todo o docente debe usala de forma preventiva, antes de que apareza a conduta que quere evitar. 

Normas de uso

18 FEBREIRO, DÍA INTERNACIONAL DA SÍNDROME DE ASPERGER

Co obxectivo de dar visibilidade a este colectivo e  reivindicar os seus dereitos, cada 18 de febrero, dende o ano 2007, celébrase o Día Internacional da Síndrome de Asperger, data de nacemento de Hans Asperger, psiquiatra austríaco que describiu por primeira vez esta síndrome.

Na actualidade e segundo os criterios actuais de diagnóstico, identificaríase  como “trastorno do espectro do autismo ( TEA) sen discapacidade intelectual asociada”.

Pero que é a síndrome de Asperger?

Trátase dun trastorno de orixe neurobiolóxico enmarcado dentro dos Trastornos do Espectro do Autismo que presenta alteracións nas áreas da relación social, comunicación e inflexibilidade mental e do comportamento.

Comprende un conxunto de alteracións sociais que dificultan o entendemento e os protocolos sociais xerando condutas pouco adaptativas e problemas de desenvolvemento coa contorna.

 

Son moitas as personalidades famosas que teñen este cadro neurolóxico. Algunhas delas son: Andy Warhol, Dan Aykroyd, Steven Spielberg, Tim Burton ou Keanu Reeves.

A LECTOESCRITURA COMO FERRAMENTA DE APRENDIZAXE NOS NENOS CON TEA

Hoxe déixovos este artigo da fundación ConecTEA onde se nos ofrecen unha serie de pautas para abordar o ensino da lectura no alumnado con TEA.

Espero que sexan de axuda!!

LINGUAXE E COMUNICACIÓN NO ALUMNADO CON TEA. TRABALLANDO A LINGUAXE

O alumnado con TEA soe ter unha especial dificultade para empezar a falar Unha das dificultades do alumnado con TEA é a adquisición e o desenvolvemento da linguaxe verbal e a comunicación. Este déficit é un dos factores relacionados cos problemas de conduta e as dificultades na interacción social e é un dos motivos de frustración familiar e do propio alumno.

O procesamento distinto da información xera un modelo distinto de comunicación (gramática, semántica e pragmática da linguaxe).

 Pero, como fomentar a comunicación no alumnado con autismo?

 Xeralmente, o desenvolvemento da comunicación e da linguaxe basease no uso de apoios visuais, modelos de imitación, adquisición de requisitos e habilidades comunicativas básicas.

O apoio visual facilita que o alumno integre a información e a asocie aos aspectos sonoros da palabra: presentación de imaxe e  reforzo verbal (asociación imaxe-palabra para proceder á retirada progresiva das imaxes). Pouco a pouco o alumno vai adquirindo máis vocabulario e creando frases e expresións máis complexas.

AS MENTIRAS NA INFANCIA

 

A mentira é unha conduta que preocupa aos pais. Algúns especialistas marcan a idade dos sete anos como o inicio da etapa das mentiras infantís (mentir de forma consciente e distinguindo o que é certo do que non o é).

Pero, por que menten os/as nenos/as?    

Algunhas das razóns polas que menten os/as cativos/as poden ser:

• Para chamar a atención: O/A neno/a minte porque sente desatendido e así descobre que lle prestamos atención (inventar unha doenza, falsear sobre un problema...)
• Por medo ao castigo: O temor o castigo é un dos principais motivos da mentira infantil. Si con anterioridade dixo a verdade e foi castigado pode dicir mentiras para evitar o castigo.
• Por frustración: A mentira é unha forma de compensar o que lles falta en realidade (o/a neno/a que conta que ten moitos xoguetes cando en realidade ten  poucos...).
• Por un exceso de esixencia: O/A neno/a minte para non defraudar aos seus pais, amigos...
• Por imitación “se me chaman por teléfono, di que non estou”.